1712 թվականին Դանիել Դեֆոն հանդիպում է Ալեքսանդր Սալկիրկ անունով մի նավաստու, ով երկար ժամանակ ապրել էր անմարդաբնակ կղզում: Նավապետի հետ վեճից հետ, Ալեքսանդրին իջեցրել էին Չիլիի ծովածոցում գտնվող կղզիներից մեկում : Ավելի քան 4 տարի նավաստին միայնակ ապրել է այս կղզում: Հետո նրան փրկել է մի նավ, որն այդ կղզում ջուր էր փնտրում: Իսկ երբ նավաստին վերադարձավ Լոնդոն, նրա արկածների մասին սկսեց խոսել ողջ քաղաքը: Նրա մասին մի քանի պատմություններ գրվեցին, կարդացվեցին, ապա մոռացվեցին: Սակայն Դանիել Դեֆոն չմոռացավ: Սելկիրկի յուրօրինակ պատմությունը բորբոքեց նրա երևակայությունը:
Եվ Դեֆոն սկսեց պատմություն գրել նավաբեկման ենթարկված մի մարդու մասին: Նա իր պատմության կղզին ընտրեց երկրագնդի մեկ այլ մասում և ստեղծեց իր երևակայական հերոսին` Ռոբինզոն Կրուզոյին: Լրագրողի իր մեծ ձիրքի շնորհիվ Դեֆոն կարողացավ ճշմարիտ թվացող պատմություն գրել:
Գիրքը մեծ հաջողությունների հասավ: Մինչ այժմ էլ բոլորը կարդում են այն, հավանում և գրեթե հավատում: Երևակայական հերոս Ռոբինզոն Կրուզոյի պատմությունը հայտնի է ողջ աշխարհում, մինչդեռ Սալկիրկի իրական պատմությունը գրեթե անհայտ է:
No comments:
Post a Comment